38 yaşından anne oldum. Biraz geç tabi. Ama sanırım gezmekten tozmaktan vakit bulamadım. Neruda demiş ki:
"yavaş yavaş ölürler
seyahat etmeyenler,
yavaş yavaş ölürler okumayanlar,
müzik dinlemeyenler,
vicdanlarında hoşgörmeyi barındırmayanlar"
"Aman" dedim "hızlı hızlı yaşayayım". Kendimden memnun çok seyahat ettim. Şimdi annelik de çok planlamadan yapılan bir yolculuk gibi. Rehber kitaplara ne kadar bakarsanız bakın, sokaklarda kaybolup, kendi kendinize şehir keşfetmek daha güzel. Fakat yorucu, fiziksel olarak yıpratıcı. Yürü yürü bir türlü güzel bir restoran bulamama hali.
Yani bel ağrısı, fazla kilolar, püsküle dönmüş saçlar, geceleri uykusuz kalmış gözlerin altında oluşan torbalar...
 |
| Annelik bir yolculuksa |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder