Marmara depreminde uyanmayacak kadar ağır bir uykum var. Bu Bahar için ve özellikle de babası için zor bir durum. Bahar'ın her gık deyişinde baba uyanıyor ama ben ancak Bahar çığlıklar atmaya başlayınca uyanabiliyorum. Aslında pek de uyanıyor sayılmam, yarı bilinçsiz bir hal... Gerçekten çok düşkünüm uykuya. Kızım ilk başlarda daha az uyanıyordu, şimdiler de neredeyse saat başı uyanıyor. Gündüz işe giden annelerin bebekleri geceleri daha çok uyanıyormuş hem de.
Neyse dayanıyorum bir şekilde fakat sabah kalktığımda göz altındaki morluklar, mor ineğin mor benekleri kadar mor. Buna bir çözüm bulmam lazım....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder