Kızım o kadar hızlı öğreniyor ki, bu mekanizmanın nasıl çalıştığını çok merak ediyorum. Dili kullanışı, yap-boz yapışı, bisiklete binişi... Her şey muhteşem. "Sessizce" kelimesinin karşıtının "Gürültüce" olması ne kadar mantıklı değil mi? Bunu kendi keşfediyor. Kızımın diğer çocuklardan farklı olduğunu hiç ama hiç sanmıyorum. Gayet standart bir çocuk. Çocuk gelişim kitaplarına baktığımda yaş aralığına uygun davranıyor. Bu gelişimine katkıyı ben yada babası ne kadar yapıyoruz? Çok fazla olduğunu sanmıyorum. Televizyonu da çok kontrollu seyrediyor. Günde 1 saati geçmiyor. Ama bir şekilde öğreniyor. Bu öğrenme hızı beni büyülüyor gerçekten. Mesela durup dururken birden resimlerinde yuvarlak yapıp, insan resmediyor. Ya da birgün önce yapmasına imkan yok dediğim yap-bozu şak diye tamamlıyor. Sadece dil becerisi yada motor gelişiminden bahsetmiyorum. Sosyal ve duygusal olarak da gün be gün kocaman adımlar atıyor. Bir gün bakıyorum arkadaşına yardım ediveriyor, yada bir kedi yavrusuna merhamet duyuyor.
Kızım doğmadan önce hep korktuğum birşey vardı. Ya kızım merhametsiz, empatiden yoksun küçük bir cadı olursa ne yaparım diye endişelenirdim. Şimdi düşünüyorum da ne gereksiz endişelermiş. Herşeyi vakti geldiğinde öğreniyor zaten. Sadece kenara çekilip seyretmek yeterliymiş.
 |
| Picasso'ya göre küçük bir kız |
