Kızım büyüyor, akıllanıyor, kavramaya başlıyor. Ona neyi nasıl anlatmam gerektiğini, o küçük dünyasında nasıl bir düşünce zinciri oluşturmak gerekiyor? Her anne gibi ben de bilemiyorum. Ölümü, açlığı, insanlığın içinde bulunduğu acıları ona nasıl anlatabilirim? Psikologlara göre net bir şekilde çarpıtmadan, taraf olmadan. Örneğin bu dünyadaki eşitsizlikler 3,5 yaşındaki bir çocuğa nasıl anlatılmalı?
 |
| Lütfiye Kösten - Açlık |
Onun sayfasını gezerken yukarıdaki resimi çok beğendim. Ekranda açık kalmış. Kızım gördü. "Bu çocuklara ne olmuş anne" dedi. "Açlar" dedim. "Neden" dedi? "Bizim kadar şanslı değillermiş" dedim. "Biz neden şanslıyız?" dedi. "Yemeğin daha bol olduğu bir ailede doğduğumuz için" dedim.
Sonra anlatmaya başladım "Aslında dünyada herkesi besleyecek kadar yemek var. Ama birileri daha fazla yemek istediği için diğerleri aç kalıyor. Büyükler de küçük çocuklar gibi paylaşmayı bilmiyor. Artık çok büyüdükleri için onlara öğretecek kimse de yok. Bu yüzden sen daha çocukken paylaşmayı öğrenirsen ve başkalarına da öğretebilirsen, kim bilir belki sen büyüdüğünde hiç aç çocuk kalmaz"
Anladı mı? Sanmıyorum, ama resimdeki çocukların hele ki sağdakinin ifadesi kızımın kalbinde bir parça olsun yer ettiyse, bir şeyleri değiştirebileceğine dair benim cümlelerim minik zihninde ufacık fikir doğurduysa kim bilir belki de gerçekten kızım büyüdüğünde çocuklar aç kalmaz. Çok mu fazla yük bindiriyorum minik kızıma? Benim yapamadığımı o yapabilir mi?
